Green turtles in Galibi

Op donderdag 1 maart werden wij met onze huisgenootjes opgehaald door een luxe busje met airconditioning.. Op met zn 10en naar Galibi! Galibi is een indianendorp in het oosten van suriname tegen de grens van frans guyana aan. Op dit eiland leggen reuzeschildpadden hun eieren en dit was nou juist de reden waarom wij hier heen gingen. Het was drie uur rijden naar galibi en zoals gewoonlijk was het weer flink hobbelen in de bus.. Huppakee, hoofd tegen het dak aan.. Jullie kennen het verhaal ondertussen wel 
Onderweg kregen we een lunch en daar was het liefde op het eerste gezicht….. We ontmoeten daar Remey. Remey is een mooie en sterke man, maar hij is nogal in zijn schulp gekropen… Remey is namelijk een schilpadje, nadruk op ‘je’ want de schildpadden op galibi zijn zo’n 50 keer zo zwaar... Dit schildpadje was bedoeld om een lekker soepje van te maken, maar dit konden wij niet verdragen en wij besloten et te kopen en met ons ow zo goede hart, het arme beest te redden van de soeppan. Remey mee de bus in om die avond vrijgelaten te worden op galibi bij de rest van zijn vrienden.
Toen we met de bus aankwamen in albina, moesten we met de boot verder naar galibi. We waren gewaarschuwd dat je wat nat kon worden……………… Helaas waren er bepaalde plekken in de boot waar je gegarandeerd nat werd en wie zat daar…. Juist ja… jansje. Zeik en zeiknat kwam ze aan. Simone af en toe vanaf voor in de boot even naar achteren kijken en hard in de lach schieten…. Want voor in de boot bleef je droog… Aangekomen in galibi mochten we onze slaapkamers inrichten. We verbleven op een lodge met eindelijk een lekker bed… Die avond gingen we weer met de boot naar een ander deel van galibi waar de schildpadden hun eieren leggen. We wisten nu hoe nat je kon worden dus hebben de hele bootreis in bikini onder een zeil gezeten.. Op dit eiland hebben we remey in het bos vrijgelaten. We hopen dat hij in zijn eentje overleefd…
Na de bevrijding van remey zijn we opzoek gegaan naar de green turtle deze is ongeveer 120 a 130 cm lang en weegt tussen de 200 en 300 kilo en ze leven van zeeplanten. Het zijn echt reusachtige beesten.
Het eerste spoor van de green turtle was al snel gevonden, een breed kruipspoor met tussen de linker en rechter poten wel 1 meter tussenruimte.
Onze gids ging eerst even kijken of het schildpad, al een broedplaats had gegraven of dat hij net gearriveerd was. Het belangrijkste is namelijk dat zij in het begin niet gestoord worden, anders kunnen ze wel eens terug de zee in gaan. Maar wij waren gelukkig precies op tijd, want het schildpad was al bezig met het graven van een kuil. We mochten aan de achterkant van de schilpad gaan zitten, hij was zijn gat aan het graven, wat wij overigens erg goed geweten hebben, aangezien hij tijdens het graven heel wat zand rondslingert en ons telkens als mikpunt zag..
Na een gat van wel 50cm diepte te hebben gegraven begon hij met eitjes leggen, echt grote eieren, en rond de 100 eieren, met tussen door heel veel vies wit slijm…bleeee.
We mochten alleen foto`s maken zonder flits, om de beesten zo min mogelijk te storen.
Na dit schildpad zijn wij nog verder op zoek gegaan, we hebben alleen een lijk gevonden van een reuzeschildpad, dus jansje en simone konden even goed hun anatomieles bij houden!
De volgende dag zijn wij naar een zandbank geweest, dat voor de verandering een rood huidje tot gevolg had. Tijden het terug varen, kwamen we alweer een dode schildpad tegen, deze zat vast in een vissersnet en was aangevreten door aasgieren (geen kop en vinnen meer !), echt heel zielig en dr kwam een geur vanaf….. Onze gids heeft nog geprobeerd het net uit het water te halen, maar de schildpad zat er zo vast in, dat er geen mogelijkheid was, dus maar hopen dat geen andere zeeschildpad hierin ook blijft vast zitten, want hieraan schijnen veel schildpadden te overlijden.
`S avonds is Simone weer naar de schildpadden geweest en Jansje was thuis gebleven omdat ze zich niet okee voelde. Simone heeft het in en uit het water kruipen van de schildpadden gezien, heel raar dat er opeens zo`n groot gevaarte uit de zee kruipt. De laatste dag in Galibi hebben wij een boswandeling gemaakt, we hebben heerlijk genoten van vogelspinnen in ananasbomen…..HELP!!
En van een dorpsbewoner met een gevonden luiaard baby…mmmm heel lief.

Lieve mensen, dit was ons weekendje galibi! Jullie horen snel weer van ons! Deze week komen de ouders van simone!
Allemaal veel succes met werken en stage en studeren en natuurlijk veel sterkte met het weer! Het valt allemaal zwaar mee, dus jullie mogen niet klagen. Doen wij tenslotte ook niet.

Dikke zoen van een bruine Jans en Moon